Een aantal jaren geleden stond ik op hetzelfde punt als jij. Ik leefde grotendeels zoals mijn ouders me hadden geleerd: Ik was gedreven, sociaal, betrouwbaar, perfectionistisch en ik had een ontzettend groot verantwoordelijkheidsgevoel. Veel dingen deed ik op de automatische piloot of op pure wilskracht. Ik voelde wel dat de onrust in mij steeds groter werd, maar negeerde dit gevoel volledig.

En echt hoor, voor de buitenwereld had ik alles prima voor elkaar. Ik was altijd optimistisch en vrolijk – met mij ging het steevast goed. Want jeetje, klagen paste niet in mijn straatje en iemand teleurstellen al helemaal niet. Dus je hoorde mij ook eigenlijk nooit NEE zeggen.

mijn verhaal

Zo heb ik jarenlang geprobeerd om alle ballen in de lucht te houden en nam genoegen met hoe mijn leven op dat moment was. Ik wist niet beter……. tot mijn partiële dwarslaesie in 2015.

Zo onverwacht als je het hier leest, zo onvoorzien was het voor mij. Je kunt je voorstellen dat dit de koers van mijn leven bepaalde. Gedwongen moest ik kiezen voor mezelf en mijn gezondheid. En toen drong plotseling het besef tot me door. Toen zag ik pas wat ik in al die jaren was kwijtgeraakt – MIJZELF

Vanaf dat moment ben ik gaan leven zoals IK dat wilde. Ik heb gekozen voor MIJN geluk en heb met mezelf afgesproken dat ik de beste versie van mezelf zou gaan vinden. Want ik mag dan een beperking hebben, ik bén het niet. Wat ik wel ben, is iemand die gevormd is door uitdagende periodes. Iemand die inmiddels weet dat je je brein kunt herprogrammeren en dat je vastgeroeste patronen en overtuigingen kan veranderen. De kennis, kunde en ervaring die ik in de jaren daarna opdeed, gebruik ik nu om ook jou te leren anders naar jezelf te kijken. Los van de verhalen die je jezelf vertelt, los van alle oude pijnen en belemmeringen.